نقشه برداران دانشکده سازمان نقشه برداری کشور

بررسی موردی نقشه برداری هوایی: فتوگرامتری با پهپاد microdrones md4-1000

چطور می تواند انجام شود؟

به طور خلاصه، هر کاری که به وسیله فتوگرامتری کلاسیک انجام می شود می تواند توسط پهپاد یا UAV مجهز به دوربین انجام شود، محدودیت هایی در بخش هایی از UAV وجود دارد (مانند بیشینه ارتفاع پروازی و عمر باتری) که به روش کار مربوط نمی شود. در عمل ارتفاع پرواز مقیاس را محدود می کند. از طرفی پروژه های کوچک مقیاس می تواند با هزینه کمتر با پرواز هواپیما در ارتفاع بالا و پوشش کلی منطقه با عکس های کمتر نسبت به UAV انجام شود.

از سوی دیگر، UAVها در ارتفاع پایین که هواپیماها اجازه پرواز ندارند کار می کنند، برای مثال: ۸۰ متر. هواپیماهای بدون سرنشین در زمینه تهیه نقشه های توپوگرافی، دقت های خوبی را ارائه می کنند و همچنین برای مناطق شهری، پروژه های روستایی کوچک و بزرگ و یا مکان های صعب العبور ایده آل هستند. پهپادها زمان کوتاهتری برای انجام کارهای نقشه برداری نیاز دارند، در نتیجه جایگزینی مقرون به صرفه هستند.

از چه دوربین هایی می توان استفاده نمود؟

دوربین با لنز قابل تعویض ارجح می باشد، به شرطی که از لنزهای فیکس (لنزهای با فاصله کانونی ثابت) استفاده شود. اعوجاج های بزرگ دوربین های کامپکت (در مقایسه با دوربین های متریک) مسئله ای نیست. چرا که خطایی است که ثابت باقی می ماند و می تواند کالیبره و به صورت تحلیلی با نرم افزار حذف شود. دقت زیرپیکسل با تصحیح اعوجاج به دست می آید. فراموش نشود که دوربین های غیر متریک باید برای اهداف فتوگرامتری کالیبره شوند.

Sony NEX-7 دوربین DSLR غیرمتریک با لنز قابل تعویض

برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب بروید.

 وجود اطلاعات سه بعدی دقیق از سطح زمین، یکی از اساسی ترین نیازهای کاربردهای مکانی است.

به طور معمول روش هایی که برای تهیه نقشه های توپوگرافی استفاده می‌شوند، شامل:

فتوگرامتری هوایی با استفاده از دوربین‌های متریک، استفاده از تصاویر ماهواره‌ای، نقشه‌برداری زمینی و یا استفاده از تکنولوژی لیدار است.

اما در بعضی از موارد به دلیل مشکلاتی از قبیل: هزینه، دسترسی به منطقه، صعب‌العبور بودن منطقه، مجوزهای موردنیاز،

زمان انجام پروژه و … استفاده از این تکنیک ها دور از انتظار می‌باشد.

در این موارد نیازمند به یک روش میسر و مقرون‌به‌صرفه می‌باشیم که نه‌تنها متناسب با ابعاد منطقه

(عارضه) و سرعت تغییرات باشد بلکه قدرت تفکیک مکانی موردنظر را نیز برآورده نماید.

به‌منظور رفع مشکلات فوق الذکر، روشی که به‌تازگی برای تهیه نقشه‌های بزرگ‌مقیاس استفاده گردیده است،

اخذ تصویر توسط وسایل پرواز بدون سرنشین یا همان فتوگرامتری هوایی برد کوتاه است.

استفاده از پهپاد نسبت به سایر روش‌های نقشه‌برداری حائز برتری‌هایی است که در زیر به بخشی از آن‌ها اشاره می‌شود.

 برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمایید.