نقشه برداران دانشکده سازمان نقشه برداری کشور

 وجود اطلاعات سه بعدی دقیق از سطح زمین، یکی از اساسی ترین نیازهای کاربردهای مکانی است.

به طور معمول روش هایی که برای تهیه نقشه های توپوگرافی استفاده می‌شوند، شامل:

فتوگرامتری هوایی با استفاده از دوربین‌های متریک، استفاده از تصاویر ماهواره‌ای، نقشه‌برداری زمینی و یا استفاده از تکنولوژی لیدار است.

اما در بعضی از موارد به دلیل مشکلاتی از قبیل: هزینه، دسترسی به منطقه، صعب‌العبور بودن منطقه، مجوزهای موردنیاز،

زمان انجام پروژه و … استفاده از این تکنیک ها دور از انتظار می‌باشد.

در این موارد نیازمند به یک روش میسر و مقرون‌به‌صرفه می‌باشیم که نه‌تنها متناسب با ابعاد منطقه

(عارضه) و سرعت تغییرات باشد بلکه قدرت تفکیک مکانی موردنظر را نیز برآورده نماید.

به‌منظور رفع مشکلات فوق الذکر، روشی که به‌تازگی برای تهیه نقشه‌های بزرگ‌مقیاس استفاده گردیده است،

اخذ تصویر توسط وسایل پرواز بدون سرنشین یا همان فتوگرامتری هوایی برد کوتاه است.

استفاده از پهپاد نسبت به سایر روش‌های نقشه‌برداری حائز برتری‌هایی است که در زیر به بخشی از آن‌ها اشاره می‌شود.

 برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمایید.